ผมแค่สามารถข้ามไปโลกคู่ขนานได้เอง

 เพราะได้ชื่อว่าลูกเมียน้อย หลังจากที่พ่อเสียชีวิต บ้านใหญ่ก็เฉดหัวไล่เขากับแม่ออกจากบ้านทันที โดยไม่ให้ทรัพย์สมบัติใดๆทั้งสิ้นติดตัวมาด้วย โชคดีที่แม่มีที่ดินที่พ่อเคยซื้อให้อย่างลับๆ ชีวิตเขาจึงเริ่มต้นใหม่ ณ ที่แห่งนี้

“แม่ครับเราไปกันเถอะ” ธารพูดกับแม่หลังจากที่เสร็จพิธีเผาศพของพ่อไป 

แน่นอนว่าบ้านใหญ่อยากไล่เขาสองคนแม่ลูกไปตั้งแต่พ่อตายแล้ว เพียงแต่แม่ขอมาช่วยงานจนกว่าจะส่งพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเสร็จสิ้นก่อน แล้วจะไม่มารบกวนอีกเลย ทางนั้นเลยยินยอมให้มาร่วมงานได้

“จ้ะ เรากลับโรงแรมกัน พรุ่งนี้เราค่อยไปดูบ้านจริงๆของเรากัน” 

สองแม่ลูกจูงมือกันเดินออกจากวัด ก่อนที่จะเรียกแท็กซี่เพื่อกลับโรงแรม โดยไม่สนใจสายตาของผู้คนที่มาร่วมงาน ที่มีทั้งรังเกียจ สงสัย เฉยชา และเป็นห่วงเลยแม้แต่น้อย 

และเรื่องมันก็เริ่มต้นขึ้นเมื่อ สายธารก้าวเท้าเข้าไปสู่บ้านใหม่ของตนเอง

รูปหน้าปกโดย : ???????????????? ۵

(ปกใช้ชั่วคราว)